jacuzie
Collega’s moeten elkaar een veilige werkomgeving bieden. Wie een ander steeds lastigvalt over zijn liefdesleven, terwijl die ander daar niet van is gediend, heeft een probleem: de werkgever kan hem ontslaan. Dat merkte deze communicatiemanager.
Een man gaat aan de slag als manager communicatie. Binnen enkele maanden melden zich drie vrouwelijke medewerkers bij de vertrouwenspersoon. Ze klagen dat de manager ‘te pas en te onpas’ vertelt over zijn voorkeur voor veel jongere vrouwen en zijn exen, en over hun leeftijd en uiterlijk. Meerdere keren per week begint hij over zijn huidige relatie en of dat wel de juiste keuze is. Als die relatie over is, vertelt hij over zijn Tinder-dates en de seks daarmee, en hij laat zijn collega's ongevraagd foto’s en filmpjes van zijn jonge veroveringen zien. De drie collega’s voelen zich daarbij steeds ongemakkelijker.
Verschil in leeftijd en machtspositie
De leiding grijpt na de meldingen in. De communicatiemanager krijgt een vaststellingsovereenkomst aangeboden, maar gaat daarmee niet akkoord. De directie begint een ontbindingsprocedure: het gedrag van de man was ongepast en ontoelaatbaar, waardoor zijn jongere vrouwelijke medewerkers zich onveilig voelden. Van belang is het grote verschil in leeftijd en machtspositie, terwijl hij als manager juist een voorbeeldpositie had. De man zegt zich niet te hebben gerealiseerd dat de gesprekken anders konden overkomen. Wel erkent hij dat de arbeidsrelatie is verstoord. Als de ontbinding van de arbeidsovereenkomst doorgaat, wil hij een transitievergoeding en een billijke vergoeding van € 77.760. Juist de werkgever heeft ernstig verwijtbaar gehandeld door de situatie bewust te laten escaleren, vindt hij.
Billijke vergoeding
De kantonrechter (rechtbank Amsterdam) kan weinig anders doen dan de arbeidsovereenkomst ontbinden. De werknemer heeft recht op een wettelijke transitievergoeding van € 1.582. De billijke vergoeding is een ander verhaal: daarvoor moet ook de werkgever ernstig verwijtbaar hebben gehandeld of nagelaten. Wat de werkgever deed, verdient volgens de kantonrechter niet de schoonheidsprijs.
De werkgever is na de meldingen terecht tot actie overgegaan. Echter, hij had moeten onderzoeken of de meldingen van de collega’s wel klopten. Daarmee had de directie de werknemer moeten confronteren en hem moeten waarschuwen dat dit gedrag niet wordt getolereerd. Ook had de werkgever een sanctie, zoals ontslag, in het vooruitzicht kunnen stellen als de man weer de fout in zou gaan. Nu ging de directie ‘te snel’ te werk. Er is geen poging gedaan om het vertrouwen tussen de werknemer en de melders te herstellen. De communicatiemanager kreeg geen kans om zijn gedrag aan te passen. Daarmee handelde de werkgever onzorgvuldig en verwijtbaar, maar niet ernstig verwijtbaar. Om die reden krijgt de man geen billijke vergoeding.
