Geen sprake van dwaling
Een overeenkomst komt tot stand door aanbod en de aanvaarding daarvan. Soms wordt een overeenkomst gesloten zonder dat een van de partijen een goede voorstelling van zaken heeft. Als die partij wel een goede voorstelling van zaken zou hebben gehad, dan zou die partij de overeenkomst niet hebben gesloten. Er is dan sprake van dwaling.
Een man en een vrouw hebben een samenlevingsovereenkomst gesloten waarin zij hebben vastgelegd dat zij de kosten van de huishouding naar evenredigheid van ieders inkomen zouden dragen. In 2012 hebben zij een schuldbekentenis getekend. Hierin stond dat de man een bedrag van 300.000 euro verschuldigd is aan de vrouw vanwege een geldlening. Er werd een rente genoemd van 15% per jaar. In 2016 is de vrouw onder bewind geplaatst. De bewindvoerder heeft de man vervolgens aangemaand om de hoofdsom van de geldlening plus de rente te betalen.
De man was het niet eens met deze aanmaning, omdat de leningsovereenkomst volgens hem vernietigbaar was op grond van dwaling. Hij zou zich niet gerealiseerd hebben dat zij een samenlevingsovereenkomst hadden. Als hij zich daar wel van bewust was geweest dan zouden zij geweten hebben dat de vrouw verplicht was om uit haar vermogen bij te dragen in de kosten van de huishouding. Zij zouden dan geen leningsovereenkomst zijn aangegaan. Volgens het gerechtshof is het niet aannemelijk dat de man zich dit niet realiseerde, omdat een samenlevingsovereenkomst een essentiële overeenkomst is in iemands leven. De overeenkomst van geldlening kon daarom niet vernietigd worden op grond van dwaling.
